Identiteit

Buttons waren bijna zoiets als mooie sieraden en tegelijkertijd een teken van strijdbaarheid.
Ik woonde in een pottenwoongroep, van waaruit we feesten en acties organiseerden. Waar het ook was, de buttonmachine ging mee!

Zo’n button als Black Lesbian geeft kracht en inspiratie. Voor mij betekent zwart en lesbisch zijn veel, want het valt samen met mezelf, het is een geheel.
In de jaren 80-90 groeide intensieve uitwisseling met zwarte lesbische vrouwen in het buitenland. London bijvoorbeeld, daar waren ze heel actief in de lokale politiek. Daar hebben we veel geleerd en bij de internationale conferenties waren er ook workshops buttons maken.
Jezelf laten zien was gaaf en het gaf herkenning. We ruilden ook buttons onderling. Bij demonstraties en acties besteedde ik er extra aandacht aan. Ze zaten op een jasje. De anti-apartheid button, de button tegen racisme en de black lesbian. Ik had er ook een tegen kernenergie en Act Up is watching you! Bij de Roze Zaterdag natuurlijk en bij feesten.
Maar ik maakte ook een ‘statement’ met de roze driehoek op begrafenissen van vrienden, waarvan de omgeving zijn homo-zijn niet erkende. Beetje provocatief, maar onzichtbaarheid is erger.

Tekst: Anne Krul